Hanna Bakuła studiowała na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1974 uzyskała dyplom z wyróżnieniem. W 1981 wyjechała do Nowego Jorku. Nawiązała współpracę z awangardowym teatrem „The Kitchen”, dla którego projektowała scenografie i kostiumy, za które otrzymała I nagrodę „Off Broadway”. Równocześnie malowała i rysowała pastelem portrety osobistości życia towarzyskiego i artystycznego. W 1982 z rekomendacji Guggenheim Museum otrzymała roczne stypendium twórcze. Zaprojektowany przez nią plakat do Kurki wodnej Witkacego został potem wykorzystany w publikacji UNESCO. W 1983 uzyskała I nagrodę na festiwalu sztuki słowiańskiej w Nowym Jorku. Po powrocie do Polski projektowała kostiumy i plakaty dla teatrów: Dramatycznego w Warszawie (Dziewczynki Ireneusza Iredyńskiego, 1985), Bagatela w Krakowie (Niedole cnoty Markiza de Sade, 1987), Współczesnego we Wrocławiu (Sztukmistrz z Lublina , 1987) oraz Teatru TV Kraków (Opera Buffo, 1986) i telewizji warszawskiej (serial Agnieszki Osieckiej Szpetni czterdziestoletni). W kraju kontynuuje twórczość portretową. Jej modelami było wiele znanych osób, zwłaszcza ze świata sztuki, m.in. Daniel Olbrychski, Agnieszka Osiecka, Beata Tyszkiewicz, Kora. W 1987 TVP zrealizowała film Firma Portretowa Hanny Bakuły. Współpracuje też jako dziennikarka, publicystka i ilustratorka z czasopismami: „Uroda”, „Playboy”, „Polityka”, „Sukces” i in. Jest autorką i ilustratorką książek: Jak stracić przyjaciół (wyd. 1991), Jak zyskać przyjaciół (wyd. 1992), Instrukcja obsługi (wyd. 1993), Bandana (wyd. 1994), Seks na kredyt (wyd. 1999), Ostatni bal. Listy do Agnieszki Osieckiej (wyd. 2001 i 2002).