Kazimierz "Kachu" Ostrowski od 1920 mieszkał w Poznaniu, od 1934 w Gdyni. Podczas wojny był więźniem obozu koncentracyjnego w Stutthofie. W 1945 wstąpił do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Sopocie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Janusza Strzałeckiego, Artura Nachta-Samborskiego i Jacka Żuławskiego. W latach 1949-1950 przebywał w Paryżu na stypendium rządu francuskiego. Uczęszczał do pracowni Fernanda Légera. Po powrocie do kraju zajmował się malarstwem, rysunkiem, projektowaniem tkanin oraz malarstwem ściennym i witrażem. Wykonywał m.in. polichromie fasad odbudowanych kamienic Starego Miasta w Gdańsku i Poznaniu. W latach 1964-1987 pracował jako pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Malarstwo Ostrowskiego wiele zawdzięcza kontaktom ze sztuką Légera i innych przedstawicieli awangardy XX wieku. Artysta tworzy kompozycje zbudowane z uproszczonych, zgeometryzowanych elementów, odznaczające się bogatą kolorystyką i dekoracyjnością. Często podejmował tematykę marynistyczną lub związaną z pracą, wykonywał kompozycje figuralne w typie panneaux. Wielokrotnie wystawiał na przeglądowych wystawach, m.in. III i IV Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki, 1953 i 1954, II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1957 i 1959, Wystawie Malarstwa w XV-lecie PRL, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961, Festiwalach Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie 1962, 1966, 1968, 1970, 1972, 1982. W roku 1988 został laureatem prestiżowej nagrody im. Jana Cybisa.