(Warszawa 4 III 1904 - Kraków 4 XII 1994)
Krystyna Wróblewska studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (do 1938), następnie w Académie de la Grande Chaumiere w Paryżu (1938). W 1945 wraz z synem Andrzejem, przyszłym wybitnym malarzem, osiadła w Krakowie. Od 1945 pracowała jako pedagog na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W 1968 otrzymała tytuł profesora, w 1974 odeszła na emeryturę. Była współzałożycielką grupy "Dziewięciu grafików", która starała się kontynuować tradycję drzeworytnictwa warszawskiego i wileńskiego sprzed wojny. Wróblewska była związana i wystawiała z tą grupą w latach 1947-1960. Działała też w ZPAP, m. in. jako współorganizatorka konkursów "Najlepsza grafika miesiąca" (od 1959). Zasiadała we władzach Sekcji Grafiki ZPAP (1950-1974). Była laureatką Nagrody Miasta Krakowa w 1973, Nagrody im. Brata Alberta w 1978 oraz licznych konkursów artystycznych. Zajmowała się głównie grafiką warsztatową (drzeworyt) oraz malarstwem i rysunkiem.