Ernst Carl Koerner (Körner) - niemiecki orientalista i pejzażysta; gimnazjum kończył w Berlinie, gdzie równolegle uczył się malarstwa w pracowni znanego pejzażysty Hermanna Eschke. Temu pierwszemu nauczycielowi zawdzięczał najwięcej, mimo, że później kształcił się jeszcze pod kierunkiem Karla Steffecka i Gottlieba Biermanna. W jego obrazach dostrzegalne są także inspiracje malarstwem Eduarda Hildebrandta. Artysta wyjeżdżał w liczne podróże studyjne - nad Morze Północne i Bałtyk w góry Harcu, do Francji, Włoch, Grecji, Anglii, Szkocji czy Hiszpanii. Począwszy od 1873 kilkakrotnie jeździł do Egiptu i krajów Orientu, m.in. do Turcji i Libanu. W 1894 został profesorem Akademii w Berlinie, a w latach 1895-1899 był prezesem tamtejszego stowarzyszenia artystów. Malował przede wszystkim pejzaże dokumentujące jego rozliczne podróże (Bosfor - Złoty Róg, Akropol w Atenach, Dziedziniec w Sewilli). Największą popularność przyniosły mu - powtarzane w różnych wersjach - obrazy przedstawiające krajobraz i architekturę starożytnego Egiptu (Piramidy w Giza, Świątynia w Karnaku, Abu Simbel, Kolosy Memnona). Często i z upodobaniem wprowadzał efektowną czerwoną poświatę zachodzącego słońca lub chłodne światło księżycowe. Malował także sceny religijne, m.in. był autorem obrazu przedstawiający Chrystusa ratującego z toni św. Piotra do głównego ołtarza kościoła Zbawiciela w Rummelsburg, dzielnicy Berlina.