Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
Portret pochodzi ze zbiorów rodziny portretowanej pani - Ireny Wiedyskiewicz-Polniakowej, warszawianki bywającej często w Zakopanem, którą artysta w latach 1925-1931 portretował kilkakrotnie.
Malował także portret Emilii Wiedyskiewicz, matki pani Ireny.
Stanisław Ignacy Witkiewicz po roku 1924 ograniczył swoją twórczość malarską do tzw. „Firmy portretowej S. I. Witkiewicz”, tworząc w jej ramach pastelowe portrety, według pięciu podstawowych typów A, B, C, D, E; ściśle określonych specjalnym „Regulaminem”.
Artysta zastrzegał przy tym możliwość różnych kombinacji i tworzenia typów pochodnych. Na portretach obok sygnatury umieszczał zazwyczaj dodatkowe, skrótowe informacje o zażytych narkotykach i używkach, eksperymentując na sobie ich działanie. Takich „własnych” skrótów artysta stosował wiele, część z nich została rozwiązana, część nadal pozostaje niezrozumiała.
Prezentowany Portret Ireny Wiedyskiewicz-Polniakowej malowany był 12 listopada 1925, jest więc jednym z wcześniejszych dzieł Witkacego, działającego już jako „Firma portretowa”.
Umieszczone na nim autorskie adnotacje przy sygnaturze na świadczą, że artysta zakwalifikował ten wizerunek do prac „typu E”, co według „Regulaminu Firmy” oznaczało „dowolną interpretację psychologiczną, według intuicji firmy”.
Skrót „NP” oznacza,...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2010-03-21 | 13 | 43 000 zł | 61 000 zł | N/A PLN USD EUR |
