Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
Ten zachwycający obraz przez lata pozostawał w zbiorach prywatnych, ciesząc oczy właścicieli.
Nie był jednak szerzej znany, tym większa więc radość z jego „odkrycia” i prezentacji na niedawnej wystawie Jacka Malczewskiego Moje życie w Muzeum Narodowym w Warszawie (grudzień 2009 - luty 2010).
Został też opisany i zinterpretowany przez panią Elżbietę Charazińska, autorkę zarówno obszernego katalogu jak i koncepcji wystawy (w chwili obecnej katalog niestety jest wciąż jeszcze w druku).
Obraz, który umownie określiliśmy tytułem Zauroczenie, można odczytać podwójnie.
Bądź jako symboliczne przedstawienie Artysty i jego Muzy grającej na gęślikach jakąś czarowną melodię, bądź też można uznać, że jest to niejako portret prywatny; autoportret Malczewskiego i jego wielkiej miłości, pięknej pani Marii Kingi Balowej*, tej pod której urokiem artysta pozostawał przez lata i którą wielokrotnie malował jako ucieleśnienie Piękna, Muzę, Eurydykę czy kusicielską Chimerę.
– „Jak klejnot drogi, bezcenny klejnot, kształt twojego ciała w coraz to inne kładłem objęć ramy” – pisał w jednym ze swych wierszy.
A pani Maria „Kinia”, żona Stanisława Bala, właściciela majątku w Tuligłowach, taki swoisty hołd artysty przyjmowała radością a początkowo także z zaskoczeniem.
Jacek Malczewski:
Jacek Malczewski (Radom 1854 - Kraków 1929) - wybitny przedstawiciel malarstwa polskiego modernizmu, studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1872-1875 uczył się pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, do którego pracowni uczęszczał ponownie w latach 1877-1879. Następnie kształcił się w Paryskiej École des Beaux Arts u E. Lehmanna (1876-1877).
W 1880 podróżował do Włoch. W 1884-1885 wziął udział – jako rysownik – w naukowej ekspedycji Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii w Małej Azji. Wówczas był także w Grecji i we Włoszech. W latach 1885-1886 przebywał przez kilka miesięcy w Monachium. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium i do Włoch. W 1896-1900 uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1911-1922 był profesorem i dwukrotnie rektorem krakowskiej Akademii. Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu, w 1916 wrócił do Krakowa. W ostatnich latach życia przebywał głównie w Lusławicach i Charzewicach k. Zakliczyna. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1897) oraz członkiem grupy „Zero” (1908).
We wczesnym okresie twórczości malował portrety, sceny rodzajowe i – przede wszystkim – obrazy o tematach związanych z martyrologią Polaków po powstaniu styczniowym (Śmierć Ellenai, Niedziela w kopalni, Na etapie, Wigilia na Syberii). Później, od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku tworzył obrazy o treściach symbolicznych z przenikającymi się wątkami patriotycznymi, biblijnymi, baśniowymi, literackimi i alegoryczno-fantastycznymi.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2010-03-21 | 14 | 450 000 zł | 530 000 zł | N/A PLN USD EUR |
