Jan Chrzan (Piaseczno 1905 - Warszawa 1993) – malarz, projektant; naukę rozpoczął w prywatnej Szkole Rysunku i Malarstwa Konrada Krzyżanowskiego, a do 1930 kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Mieczysława Kotarbińskiego i Tadeusza Pruszkowskiego. Za swoje prace kilkakrotnie otrzymał nagrody i wyróżnienia. W czasie wojny uczestniczył w ratowaniu dzieł sztuki z Zamku Królewskiego, działał w konspiracji i brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc w rejonie Śródmieścia. Wówczas też spłonął niemal cały jego dorobek twórczy. Po wojnie działał w ZPAP, m.in. był twórcą Salonu Plastyki Współczesnej "Art" (1957). Malował przede wszystkim olejno, rzadziej temperą, akwarelą i gwaszem, a jego dzieła bliskie były nurtowi polskiego koloryzmu. Ulubionym tematem prac artysty był pejzaż. Malował też akty, martwe natury oraz portrety. Był autorem obrazów poświęconych Powstaniu Warszawskiemu (wiele z nich w Muzeum Powstania Warszawskiego). Zajmował się także polichromią (kościół w Kolbuszowej koło Rzeszowa) i projektowaniem mebli i przedmiotów sztuki użytkowej.