Romuald Roman Chojnacki (Warszawa 1818 – Odessa 1885) – malować uczył się w Warszawie – w pracowni Aleksandra Kokulara i prawdopodobnie także u Jana Feliksa Piwarskiego. W 1842 otrzymał stypendium rządowe i wyjechał do Włoch, zatrzymując się po drodze w Wiedniu. Był, m.in. w Padwie, Ferrarze, Bolonii i Florencji, a w 1844 także w Rzymie. W 1845 przebywał w Warszawie, skąd – dzięki korzystnej sprzedaży kopii obrazy z Galerii Borghese namiestnikowi I. F. Paskiewiczowi – ponownie wyjechał na studia do Włoch. Odwiedził także Paryż i Brukselę. W 1848 był w Trieście, przechodząc tam kurację w związku z paraliżem nóg. W 1849 wyjechał na dalsze leczenie do Odessy, gdzie ze względu na zdrowie osiadł na stałe. Cieszył się tam dużym uznaniem; był jednym z założycieli, dyrektorem i profesorem odeskiej szkoły malarstwa i tamtejszego Towarzystwa Sztuk Pięknych. Brał udział we wszystkich odeskich wystawach. Malował zarówno obrazy religijne i historyczne, jak i sceny rodzajowe, pejzaże oraz bardzo cenione portrety. Malował też miniatury. Sztukę Chojnackiego wysoko oceniał J. I. Kraszewski, który pisywał pochlebne recenzje o jego obrazach, a w swoich zbiorach posiadał rysunki artysty. W polskich zbiorach - muzealnych i prywatnych - dzieł Chojnackiego jest niewiele, większość z nich trafiała do kolekcji na Wołyniu, Podolu, Ukrainie i tam została lub przepadła w zamęcie wojennym.