Agra Art | Aukcje

- 28 marca 2017

Bronisław Kierzkowski, K 17, 1973
  • odwrocie obrazu


Obiekt w archiwum

[ status: zarchiwizowany ]
Tytuł:
K 17, 1973
Nr:
23191
Technika:
akryl, płótno
Wymiary:
75 cm x 144 cm
Cena wywoławcza:
20 000 zł
Cena uzyskana:
-

IInformacje o dziele:

sygn. na odwrocie na płótnie: KIERZKOWSKI | „ K 17” acryl | 1973. 144 x 75 cm.

 

Pochodzenie: ze zbiorów rodziny artysty.

 

Obraz należy do cyklu „Szlak Kopernika”. 7 prac z tej serii było wystawionych w 2003 roku na pokazie w Auli Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wystawie towarzyszył katalog, w którym, m.in. czytamy:

„Zawsze powtarzał, że przecież wszystko zaczyna się od formy kulistej, od komórki. Okrąg, koło czy kula są to figury spotykane zarówno w skali mikro jak i makro.

Duże płótna... powstawały w związku z zorganizowanym plenerem w Olsztynie „Szlak Kopernika” w 1971 r.

- impreza związana była z obchodami 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. I tu głównym elementem są koła i jego pochodne. Zarówno w dużych płótnach, jak i w tych małych widzimy bardzo dobrą kompozycję i znakomite rozwiązania kolorystyczne...”

 

Dorota Kierzkowska-Czahorowska, Bronisław Kierzkowski Malarstwo Paintings, wyd. Galeria Fibak Buchner, Warszawa 2003, s. 8

Bronisław Kierzkowski:

Bronisław Kierzkowski (Łódź 28 VIII 1924 – Warszawa 21 V 1993) studiował w latach 1946-1947 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Kontynuował studia w uczelni tego samego typu w Gdańsku pod kierunkiem Juliusza Studnickiego (1948-1950), a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951-1955). Dyplom tej uczelni uzyskał w 1956. Uczył w niej w latach 1962-1963, a następnie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (1963-1978). Od 1978 zatrudniony ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, prowadził tam pracownię rysunku. W 1987 otrzymał tytuł profesora, w 1988 przeszedł na emeryturę. W pierwszym okresie twórczości malował syntetyczne pejzaże, tworzył też kolaże, w których najwcześniej przekroczył granicę abstrakcji. Po eksperymentach z malarstwem informel i malarstwem materii, od ok. 1957 tworzył najbardziej dlań charakterystyczne reliefy w gipsie. Stosował metodę zatapiania w stygnącej masie gipsowej elementów metalowych – przedmiotów gotowych, części mechanizmów, odpadów, jak strużyny czy ścinki blach, siatki, druty itp. Formował w ten sposób assemblages o zaskakująco – jak na „śmietnikowe” pochodzenie elementów składowych – szlachetnym wyrazie. W latach 60. artysta rozszerzył swe zainteresowania na formy monumentalne i przestrzenne, niekiedy ruchome, prezentując prace tego typu podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), I Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach (1966), III Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze (1967). Na ostatniej z tych imprez zaprezentował environment. W późniejszych latach wrócił do rozwiązań fakturowych na płaszczyźnie, które rozwijał w cyklu „Fakturowce”. W latach 60. był związany z Galerią Krzywe Koło w Warszawie, w której wielokrotnie wystawiał. Brał też udział w ważnych wystawach zbiorowych, jak III Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1959; I Biennale Młodych, Paryż 1959; "The Art of Assamblage" i "Painting and Sculpture", Museum of Modern Art, Nowy Jork 1961. w 1988 przeszedł na emeryturę. W pierwszym okresie twórczości malował syntetyczne pejzaże, tworzył też kolaże, w których najwcześniej przekroczył granicę abstrakcji. Po eksperymentach z malarstwem informel i malarstwem materii, od ok. 1957 tworzył najbardziej dlań charakterystyczne reliefy w gipsie.
Data aukcji Nr kat Wywoławcza Uzyskana Zmień:
2017-03-28 36 20 000 zł - N/A PLN USD