Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.d.: JAN STANISŁAWSKI
W swych symbolicznych krajobrazach Jan Stanisławski manifestował panteistyczną postawę wobec urody świata i potęgi natury. Takie środki wyrazu, jak kompozycja, barwa i forma, służyły wydobyciu atmosfery i budowaniu nastroju. W prezentowanym obrazie, mimo braku jednoznacznych elementów pejzażu, ze względu na rozległość widoku i ukształtowanie terenu, możemy to studium powiązać z tatrzańskimi plenerami artysty.
Stanisławski rozpoczął swą przygodę z Tatrami już w czasie krakowskich studiów w 1884 roku i później powracał tam wielokrotnie, również ze swymi uczniami. Najwcześniejszy z datowanych przez artystę obrazów z motywem tatrzańskim pochodzi z 1891 r., a najpóźniejszy z lutego 1906. Różnią się założeniami kompozycyjnymi i siłą ekspresji, zmienia się ujęcie i sposób kadrowania motywu, wędruje w nich linia horyzontu (porównaj np.: - W. Juszczak, Jan Stanisławski, Warszawa 1972, il. 8, 9, 61-64; - S. Kozakowska, B. Małkiewicz, Malarstwo polskie ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, Kraków 1997, nr kat. 1216, 1276/a-b, 1283, 1341, 1342).
Stanisławski posługiwał się przede wszystkim techniką...
Jan Stanisławski:
Jan Stanisławski (Olszana na Ukrainie 1860 - Kraków 1907) – wybitny malarz pejzażysta, grafik, pedagog – był jedną z najbarwniejszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego epoki Młodej Polski.
Początkowo w Warszawie i Petersburgu studiował matematykę, później malarstwo u Wojciecha Gersona w Warszawie, Władysława Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1885-1888 u Carolusa Durana w Paryżu. Wiele podróżował po Europie – wyjeżdżał do Francji, Włoch, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, Austrii, Czech, wielokrotnie jeździł na Ukrainę.
W 1895 był w Berlinie, gdzie współpracował z W. Kossakiem i J. Fałatem przy malowaniu panoramy Berezyna. W 1897 został profesorem malarstwa krajobrazowego krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, twórcą tzw. krakowskiej szkoły pejzażu. Wykształcił blisko 60 uczniów, m.in. S. Kamockiego, H. Szczyglińskiego, S. Filipkiewicza, I. Trusza czy S. Gałka. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897), członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1901). Uczestniczył w wielu wystawach.
Początkowo malował realistyczne pejzaże oparte na przygotowawczych studiach z natury (liczne zachowane szkicowniki). Późniejsza fascynacja impresjonizmem spowodowała eksperymenty ze światłem w pejzażu i coraz większą dążność do syntezy form barwnych. Podczas swych podróży tworzył setki, najczęściej miniaturowych pejzaży malowanych bezpośrednio w plenerze.
Zajmował się grafiką, ilustracją, projektował plakaty i dekoracje teatralne.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2017-06-11 | 16 | 28 000 zł | 35 000 zł | N/A PLN USD |
