Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
na odwrocie: Pejzaż miejski z rzeką
sygn. na awersie l.g.: Muter
Proweniencja: dawne zbiory spółki Art-B.
Malarstwo Meli Muter, pełne siły i wyrazu, cechuje dążenie do monumentalności, zamiłowanie do dużego formatu (m.in. w portretach), do specyficznego posługiwania się konturem i jednolitymi płaszczyznami barwnymi. Na skutek używania grubo tkanego płótna i matowych werniksów, barwy w jej obrazach są często stłumione, płótno prześwieca czasem poprzez farbę i jest wykorzystywane jako jeszcze jeden kolor, na wzór bieli papieru w akwarelach. Od postimpresjonistów zapożyczyła sposób grubego kładzenia farb drobnymi plamkami, zwłaszcza w partiach twarzy i rąk, od van Gogha i ekspresjonistów – ostre zestawiania plam barwnych i łączenie ich w fakturalne, falujące pasma, zwłaszcza w niektórych pejzażach, a także pogłębienie wyrazu niepokoju, nie tylko przy odtwarzaniu postaci ludzkiej, ale również i przyrody, a nawet martwych natur. Wpływy Cezanne’a i Gleizesa ujawniają się natomiast w postkubistycznej, geometrycznej stylizacji, występującej przede wszystkim w krajobrazach.
B. Nawrocki, Mela Muter [w:] Artystki polskie, Katalog wystawy, red. A. Morawińska, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa...
Mela - (Melania Mutermilch) Muter:
Mela Muter, właściwie Maria Melania Mutermilch z domu Klingsland (Warszawa 1876 – Paryż 1967) jedna z najciekawszych artystek tzw. École de Paris; mimo studiów u Miłosza Kotarbińskiego w Warszawie oraz w paryskich Académie de la Grande Chaumiére i Académie Colarossi, uważała się za samouka, twierdząc, że prawdziwą szkołą malarstwa były dla niej dopiero kontakty z wybitnymi artystami i ich sztuką.
Zaprzyjaźniona z wieloma twórcami i osobistościami (m.in. R. Rolland, A. Zweig. R.M. Rilke, A. France. G. Clemenceau) od roku 1901 stale mieszkała w Paryżu, uzyskując w roku 1927 obywatelstwo francuskie. Wyjeżdżała kilkakrotnie do Hiszpanii i Szwajcarii, zawsze też utrzymywała żywe kontakty z Polską, działając na rzecz kraju i biorąc udział w jego życiu artystycznym. Ceniona przede wszystkim jako portrecistka, malowała również pejzaże i martwe natury. Wiele obrazów poświęcała tematom macierzyństwa, cierpienia, starości.
We wczesnym okresie malowała obrazy utrzymane w konwencji realistycznej i ciemnej tonacji barwnej (Portret L. Staffa, Gra w szachy). Później, w okresie „francuskim“, rozjaśniła paletę, stosowała wyraźny kontur i, zmierzającą ku geometryzacji, stylizację form.
W ostatnich latach duże zespoły prac artystki prezentowane były na kilku wystawach w warszawskim Muzeum Narodowym („Artystki polskie“, „Kolekcja Ewy i Wojciecha Fibaków“, a przede wszystkim na dużej wystawie obrazów artystki ze zbiorów Liny i Bolesława Nawrockich).
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2018-06-17 | 79 | 150 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
