IInformacje o dziele:
sygn. na odwrocie na płótnie: Lebenstein | figure axiale 45 | 1959
na odwrocie na krośnie francuska nalepka transportowa
Gdy na I Biennale Młodych w Paryżu w 1959 Jan Lebenstein otrzymał nagrodę Grand Prix, wystawione tam „figury osiowe“ uznano za rewelację. Odrealnione pionowe postaci krytyka zaliczyła do stylu informelu. Tymczasem Lebenstein o nich mówił: „Maluję człowieka uzewnętrzniając jego wnętrze“.
W tym celu posługiwał się żywą materią malarską ujętą w rygor osi i symetrii, z pewnym, powtarzającym się rytmem. Powstawały dziwne figury hieratyczne egzystujące na granicy abstrakcji i świata figuratywnego, malowane gęsto, fakturowo nakładaną farbą o najczęściej brunatnej kolorystyce. Stąd już krok do zwierzęcych stworów, które zdominowały jego twórczość na początku lat 60. XX wieku.
Figura Axiale 45 jest wybitnym obrazem, który kumuluje wszystkie cechy warsztatu i koncepcji artystycznej Jana Lebensteina z tego okresu.
Jan Lebenstein:
Jan Lebenstein (Brześć Litewski 1930 - Kraków 1999) w latach 1948-1954 studiował malarstwo w ASP w Warszawie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 wziął udział w wystawie w warszawskim Arsenale. Zaprzyjaźniony w czasie studiów z Mironem Białoszewskim, swą pierwszą wystawę indywidualną pokazał w 1956 w Teatrze na Tarczyńskiej. W 1959 zdobył Grand Prix de la Ville de Paris na I Biennale Młodych w Paryżu i w tym roku przeniósł się na stałe do Paryża. Po seriach "figur kreślonych" (na papierze milimetrowym) i "figur hieratycznych" z lat 1955-1958 maluje cykl "figur osiowych" (1958-1962), które wystawia w Paryżu i USA. Równolegle w 1960 zaczyna rysowane "karnety", rodzaj dziennika, który w przyszłości dostarczy motywów wykorzystanych w obrazach. W latach 1964-1965 maluje "Bestiarium", cykl fakturowych, archaizowanych stworów przypominających prehistoryczne wykopaliska. Bezpośrednio po nich wprowadza do swych obrazów postaci ludzkie i fantastyczne, odgrywające sceny ni to mitologiczne, ni to ze snu, często przesycone erotyką. W 1970 projektuje witraże dla Centre du Dialogue w Paryżu. W W 1971 otrzymuje obywatelstwo francuskie 1974 powstają gwasze inspirowane Folwarkiem zwierzęcym George'a Orwella. W latach 1976-1989 tworzy wyłącznie w technice gwaszu i pastelu, podejmując tematykę mitologiczną i zaczerpniętą z Biblii: cykle ilustracji do Księgi Hioba (wyd. 1979) i do Apokalipsy (wyd. 1986) w nowych przekładach Czesława Miłosza. W 1989 powraca do malarstwa olejnego (cykl "Pergamon"). Artysta otrzymał m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976, Nagrodę Muzeum Archidiecezji Warszawskiej w 1985, Nagrodę im. Jana Cybisa w 1987.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2018-10-14 | 108 | 130 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |