ołówek, papier kremowoszary

47,7 x 32 cm (w świetle passe-partout)

l.d. notatki brązowym atramentem

śr.d. wypalona dziura

Rysunek reprodukowany w katalogach:

– Warsztat Władysława Strzemińskiego, Galeria Sztuki Współczesnej Anny Wesołowskiej w Łodzi, Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków w Łodzi, Łódź VI 1985, kat. i il. 97 (repr. górny fragm. jako Trzy pochylające się prządki, 1949-50);

– Powidoki awangardy. Strzemiński i uczniowie, Piękna Gallery Auction House, Warszawa 24 X 2018, s. i poz. nlb. (jako Prządki, lata 40.).

W obu wymienionych katalogach w tytule pracy błędnie użyto liczby mnogiej. Zwielokrotnienie postaci w zamyśle artysty miało sugerować ruch: typowe, powtarzalne pozycje przyjmowane przez prządkę przy pracy.

Strzemiński wykonał liczne szkice do Prządki, oraz podobnej kompozycji – Tkacza. W powojennych rysunkach z nurtu realizmu poznania Władysław Strzemiński dążył, za pomocą środków formalnych, do ukazania współpracy człowieka i maszyny. Zwielokrotnione kontury sylwetek sugerują skupiony, precyzyjny ruch robotnika przy maszynie. Strzemiński chciał ukazać pracę w fabryce jako proces, wymagający wiedzy, umiejętności i dyscypliny. W etosie pracy ujawniającym się w rysunkach dużą rolę odgrywa szybkość reakcji, koordynacja ręka-oko, samodoskonalenie i samokontrola....