Marek Dzienkiewicz studiował w latach 1969-74 na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, uzy-skując dyplom z wyróżnieniem w pracowni Tadeusza Dominika. Od 1971 dodatkowo studiował w pracowni Klasycznych Technik Tkackich, kierowanej wówczas przez Mieczysława Szymańskiego; później wykonał tam aneks do dyplomu pod kierunkiem Zbigniewa Gostomskiego. W 1975 został asystentem w tej pracowni, w 1989 objął jej prowadzenie. Obecnie prowadzi zajęcia z malarstwa i rysunku na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną tej uczelni.

Od połowy lat 70. obok klasycznych płaskich tkanin tworzył modularne przestrzenne obiekty z różnych materiałów, jak sklejka i korek. Prace oparte na module trójkąta równobocznego w intencji artysty nawiązywały do instrumentów muzycznych, miały też wiele wspólnego ze sztuką użytkową, jak meble, zabawki itp., choć oczywiście nie pełniły funkcji utylitarnych. W latach 1982-84 powstała seria quasi-malarskich kompozycji z płótna, taśmy i krosien malarskich, w 1985 artysta zaczął serię przestrzennych obiektów z klepki podłogowej, a od 1987 tworzy reliefy z korka. W latach 90. wykonuje obiekty z pasów parcianych i rzeźby z tekturowych rurek nawiązujące do realnych kształtów łodzi, pojazdów itp. Ostatnio artysta zwrócił się ku malarstwu, tworząc głównie kompozycje pejzażowe, malowane na gładkich stronach płyt pilśniowych, częstokroć z użyciem naturalnej ich barwy.

Artysta jest autorem dwudziestu odrębnych cykli/serii prac, które wyraźnie różniły się założeniami formalnymi, skalą, rodzajem uzytych surowców. Brał udział w 65 wystawach zbiorowych i 24 indywidualnych. Jego prace są w kolekcjach w 12 krajach, a także Muzeum Narodowym w Warszawie. W latach 2006-2010 był prezesem Okręgu Warszawskiego ZPAP.