Tadeusz Dworzański od najmłodszych lat interesował się malarstwem i grafiką. Już w 1927 roku, w wieku 16 lat wziął udział w wystawie grafiki w Poznaniu.
W latach 1940-1945, będąc oficerem jeńcem w oflagach w Neubrandenburgu i w Gross-Born zetknął się z por. Janem Zamoyskim też Obrońcą Wybrzeża, już przed wojną uznanym w Polsce i zagranicą malarzem, scenografem i dekoratorem z artystycznego ugrupowania - Bractwa Św. Łukasza . Jan Zamoyski organizował życie kulturalne w oflagach wygłaszając prelekcje o sztuce, pracując w obozowym teatrze jako scenograf i aktor . Prowadził też na wysokim poziomie kursy rysunku i malarstwa dla współtowarzyszy niewoli. W pracowni Jana Zamoyskiego, korzystając z wykładów tego znakomitego artysty Tadeusz Dworzański ukończył Szkołę typu akademickiego w pełnym zakresie programu trzyletniego ASP oraz Trzyletni Kurs Grafiki Użytkowej. Dzięki zdobytym wtedy umiejętnościom i uprawnieniom do wykonywania zawodu plastyka, po powrocie w 1946 roku do kraju mógł pracować zawodowo jako rzeczoznawca artystyczny i grafik w Pracowniach Sztuk Plastycznych oraz w Wydawnictwach Szkolnictwa Zawodowego.
W 1948 został kierownikiem Pracowni Graficznej w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej - Dział Wydawnictw i Plakatu BHP w Warszawie.
Od 1951 pracował w Pracowniach Sztuk Plastycznych jako rzeczoznawca artystyczny, asystent pracowni graficznej, p.o. dyrektor do spraw artystycznych, a następnie jako kierownik Pracowni Przezroczy.
W 1954 na wniosek Dyrekcji Państwowych Wydawnictw Szkolnictwa Zawodowego, przeniesiony do tegoż Przedsiębiorstwa jako rzeczoznawca artystyczny. Jako grafik projektował plakaty oraz okładki i ilustracje do podręczników . Pracował też aż do końca życia w domu, tworząc obrazy olejne, akwarele, drzeworyty. Ulubionym tematem jego twórczości były konie, kwiaty i pejzaże. Brał udział w wystawach i konkursach w Warszawie, Gliwicach, Berlinie.
W 1963 został członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, a od 1964 członkiem Stowarzyszenia Wydawców i Przyjaciół Ksiązki.