(Szopienice 28 X 1926 – Falls Church, USA 30 IX 1979)
Hilary Krzysztofiak pochodził z rodziny śląskiej o patriotycznych tradycjach. Już jako 14-latek pracował w hucie, jednocześnie ucząc się rysunku. Po wojnie uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych i ASP w Warszawie. Studiów nie ukończył, jak sam wspomina, z powodu niemożności poddania się rygorom socrealizmu: Przy rysowaniu paznokci Waryńskiego [postać ta była tematem jego pracy dyplomowej] zbuntowałem się i wyszedłem z Akademii, by już nigdy do niej nie powrócić. Wcześniej był jednym z założycieli awangardowej katowickiej Grupy St-53, będącej obok Grupy 55 i Grupy Krakowskiej najważniejszym ugrupowaniem polskiego undergroundu artystycznego w latach stalinizmu. W 1955 Krzysztofiak wziął udział w Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale, której ekspresjonistyczna formuła odpowiadała jego artystycznym upodobaniom. Od 1956 był członkiem ZPAP. W latach 50. i 60. uczestniczył w licznych awangardowych imprezach, takich jak Plenery Koszalińskie w Osiekach (od 1963), I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), Sympozjum „Złotego Grona“ w Zielonej Górze (1965), wystawach Galerii Krzywego Koła w Warszawie: „Konfrontacje 1956-1962“ (1962), „Argumenty 1962“, „Konfrontacje 1963“, indywidualna w 1965 i in. W tym okresie tworzył abstrakcje informel i malarstwo materii. Zajmował się też grafiką (był redaktorem graficznym „Po Prostu“ i „Ruchu Muzycznego“) i scenografią. W 1968 wyjechał na Zachód. W kraju skazany został na nieistnienie przez zapis cenzury, co spowodowane było pracą jego żony, dziennikarki Krystyny Miłotworskiej, w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Przebywał w Niemczech, następnie w Stanach Zjednoczonych. W 1976 otrzymał nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku. Zmarł przedwcześnie na atak serca. Jego twórczość, zwłaszcza ekspresyjne i surrealizujące kompozycje z okresu po 1968, zaprezentowała wystawa retrospektywna w Galerii Zachęta w 1997, której towarzyszył monograficzny katalog.