Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. p.d.: Lenica
...u Alfreda Lenicy szczególną rolę odgrywało umiłowanie sił życia, biologicznego wzrostu, tego co się rodzi i niesie nadzieję. Stąd, przynajmniej w pewnym stopniu, owa tkanka jego malarstwa, która zdaje się powstawać na naszych oczach, wybuchać gejzerami form, rozchodzić płatami kształtów, rozwijać ciągami splotów, przenikających się wzajemnie, jakby rozrastających w górę, w dół, na boki i w głąb iluzyjnej przestrzeni. Bywa zaś, że owe formy zbliżają się na mocy przypadku do form roślinnych, zwierzęcych czy ludzkich. (...) Jednak (...) to nie naśladownictwo form natury, lecz sam sposób malo wania, sam rodzaj napięcia spowodował (...) kreowanie kształtów organicznych paralelnych tylko z działaniem sił ożywionej przyrody, a upodobania zadecydowały o jego wyborze. Kształty te w obrazach Alfreda Lenicy, traktując sprawę technicznie, budowane były jak się zdaje głównie przez ścinanie, przewracanie, przecieranie szpachlą czy nożykiem założonej farbą płaszczy zny. Zrodziły się w ten sposób złudzenia jakby jakąś magiczną siłą tworzonej przestrzeni. (...) Uciekają w niej gdzieś w dal głębie, przenikają się wzajemnie tak, że nie można nawet w wyobraźni określić ich wzajemnego położenia, raz zdają się sięgać w nieskończoność, a potem zaś wysuwać naprzód, przed powierzchnię obrazu. Uciekają i wracają, łudząc zbliżeniami zdają się nie mieć początku ani końca...
Alfred Lenica:
Alfred Lenica (Pabianice 1899 - Warszawa 1977) uczył się prywatnie rysunku i malarstwa w pracowniach Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu (1925-1928). W latach 30. malował obrazy figuratywne, nawiązujące w stylistyce do kubizmu. Nieco później uległ wpływom surrealizmu, który, pomijając lata socrealizmu, stanie się dlań najpoważniejszym obszarem poszukiwań malarskich. Od połowy lat 40. utrzymywał stałe kontakty z kręgiem „Grupy Krakowskiej“, przyjaźnił się z Jerzym Kujawskim. Po przeniesieniu się do Poznania, w 1947 został współzałożycielem awangardowej grupy „4F+R“ (farba, forma, fantastyka, faktura + realizm). Jest autorem pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego (Farby w ruchu, 1949, tempera). W okresie socrealizmu włączył się w nurt oficjalnej sztuki, pracując jednocześnie jako organizator życia artystycznego, prezes Okręgu Poznańskiego ZPAP (1948-1950) i jednocześnie kierownik Pracowni Sztuk Plastycznych tamże. W końcu lat 50. przeniósł się do War-szawy i również tu do 1969 pełnił kierownicze funkcje w ZPAP. W drugiej poł. lat 50. ponownie - po eksperymentach z lat 40. - uprawiał informel, malując chętnie techniką drippingu. Około 1958 wypracował indywidualny, charakterystyczny dlań styl wirujących, kolorowych, niekiedy kaligraficznie opracowanych form, które dynamicznie wypełniały pola obrazów. Tworzył je techniką zbliżoną do surrealistycznej dekalkomanii. Styl ten stał się znakiem rozpoznawczym artysty do końca życia. W swych obrazach nie unikał kształtów nawiązujących do form naturalnych (jego malarstwo nazywano „biologicznym“), a w latach 70. niekiedy włączał do kompozycji motywy figuralne. Wystawa retrospektywna artysty odbyła się w Galerii Zachęta w Warszawie w 1974.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2021-06-13 | 111 | 90 000 zł | 90 000 zł | N/A PLN USD EUR |
