Maurycy Sztencel

Maurycy Sztencel (Częstochowa1856 - Warszawa1930 ) wywodził się z częstochowskiej gminy żydowskiej. Malarstwa uczył się początkowo w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza i Aleksandra Kamińskiego. Na dalsze studia artystyczne wyjechał do Monachium, gdzie od 1874 studiował w Akademii u Ferdinanda Bartha, Alexandra Wagnera oraz w klasie kompozycji u Andreasa Müllera. W czasie studiów był wielokrotnie nagradzany medalami za swoje prace. W czasopiśmie warszawskim "Opiekun Domowy" z 1875 znajdujemy m.in. wzmiankę o sukcesie malarza: "(…) możemy (…) powinszować młodym naszym artystom, kształcącym się w Akademii monachijskiej, odznaczeń na tegorocznej Wystawie Akademickiej. P. Sztenzel u profesora Bartha otrzymał medal brązowy. W szkole malowania Piątkowski i Alchimowicz medale srebrne, Szwojnicki i W. Kossak – wzmianki pochwalne…". Po powrocie do kraju w 1879 zamieszkał w Warszawie. Do 1917 wystawiał w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Współpracował także przez wiele lat jako ilustrator, m.in. z czasopismem "Świat".

W pierwszym okresie swojej twórczości podejmował przede wszystkim tematy rodzajowe i historyczne. Później malował także sceny ze sztuk Szekspira (m.in. "Król Lear i Kordelia" z 1892). Wykonywał również studia portretowe, za które został odznaczony w 1887 na krajowej wystawie sztuki w Krakowie. Portrety jego pędzla są świadectwem olbrzymiego talentu malarskiego – to studia psychologiczne postaci ukazujące głębię duchową sportretowanego.