sygn. l.g.: L.Wyczółkowski | 1885.

Na odwrocie l.g. numer (ołówkiem): 4769, l.d. słabo widoczne (ołówkiem): Leon Wyczolkowsky | 1852 Warschau

Wpatrzone są znakomitym przykładem przemiany, jaka nastąpiła u Wyczółkowskiego po odbytej w 1878 roku wyprawie do Paryża. Wyjazd na Wystawę Powszechną umożliwił mu spadek odziedziczony po dziadkach Falickich. Młody artysta, studiujący wówczas w pracowni Matejki, pragnął przede wszystkim zobaczyć wystawę francuskich impresjonistów – Renoira i Maneta. Zetknięcie się z płótnami tego pierwszego miało kolosalne znaczenie dla jego późniejszej drogi twórczej.

Roman Konik w Łowcy światła opisuje podróż Wyczóła z Antonim Piotrowskim i przytacza ich spostrzeżenia po pierwszym kontakcie z francuskimi impresjonistami:

– Antek, to coś zupełnie innego niż nas uczono w Monachium czy u Gersona. Patrz na tę feerię kolorów, oni jak z siatką na motyle latają na łące i łapią w nią słońce, od tego obrazu aż bije jakiś wewnętrzny blask. (...)

– Racja, to są mistrzowie. Zobacz, jak jednym rzutem pędzla chwytają impresję, na gorąco, tu nie ma poprawek, tego wylizywania obrazu, jak w Monachium. Oni malują na gorąco, w plenerze, tak jak widzą.

– Co nas przed tym powstrzymuje? Antek, takie malowanie zdecydowanymi...