Abraham Weinbaum (Wejnbaum, Wenbaum) – polski malarz pochodzenia żydowskiego. Syn przedsiębiorcy tekstylnego, dzieciństwo spędził w Łodzi. Początkowo studiował malarstwo w Odessie. Rychło jednak przeniósł się do Krakowa, gdzie w latach 1906 – 1914 kształcił  w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego, Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza. Zachęcony przez Pankiewicza ok. 1914 wyjechał do Paryża, gdzie związany był z kręgiem artystów z La Ruche na Montparnasse. Uczestniczył w wystawach, m.in. w Salon des Indépendants (lata 1920-1921, 1923-1924 i 1937). Wystawiał także w Belgii. W czasie II wojny światowej służył w armii francuskiej, później od 1940  przebywał wraz z rodziną w Marsylii. Aresztowany w 1943 był więźniem obozów w Compiegne i Drancy, skąd został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Sobiborze (później do Auschwitz?). Malował głównie portrety i typy żydowskie, a także pejzaże, wnętrza i kwiaty. Zajmował się ilustracją książkową.