Józef Hecht (Łódź 1891 - Paryż 1951) – malarz, grafik i rzeźbiarz. Początkowo uczeń szkoły handlowej w Brześciu Litewskim, studiował później (1909-1914) w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych jako uczeń Wojciecha Weissa. W latach przed I wojną światową podróżował do Wiednia, Rzymu i na Capri. Wybuch wojny zastał go w Berlinie, skąd wyjechał do Norwegii. Od 1919 mieszkał w Paryżu, w dzielnicy Montparnasse, utrzymując bliskie znajomości z artystami kolonii „La Ruche”, m.in. z M. Kislingiem, A. Modiglianim, W 1923 poznał W. Haytera, który zapoznał go z techniką miedziorytu i odtąd artysta zajął się również grafiką. Związany był ze stowarzyszeniem La Jeune Gravure Contemporaine i brał udział w jego wystawach. W 1936 wyjeżdżał do Szwecji, w latach II wojny przebywał w Casablance, Marsylii i w Magnieu w Szbaudii. 

Twórczość Hechta kształtowała się początkowo w kręgu wpływów szkoły krakowskiej i malarstwa norweskiego (E. Munch). Dojrzały styl artysty – wyróżniający się cienką stylizowana kreską, obecną zarówno w jego obrazach, jak i grafikach – ukształtował się w Paryżu. Jako grafik był Hecht bardzo znany i ceniony. Ilustrował książki, wydał też kilka albumów grafik, m.in.: L’Arche de Noé (1926), Atlas (1928), Animaux (1929); opracował graficzne cykle Londres czy Ile-de-cormorans. Pod koniec życia eksperymentował, opracowując własne techniki graficzne. 

Zarówno malarskie jak i graficzne dzieła Hechta, za życia artysty pokazywane były na licznych wystawach, m.in. w Polsce (Lwów, Warszawa, Łódź), Norwegii, we Francji (wielokrotnie Salony i galerie w Paryżu), w Wielkiej Brytanii (Londyn), USA (Nowy Jork, Waszyngton, Filadelfia, San Francisco, Johannesburg, Pretoria). Dziś dzieła artysty znajdują się, m.in. w zbiorach muzealnych we Francji, Danii, Wielkiej Brytanii, Izraela czy USA. W zbiorach muzeów polskich – jest tylko kilka jego prac (Muzea Narodowe w Krakowie i Warszawie, Muz. Sztuki w Łodzi).