Alexej Jawlensky od 1889 uczył się malarstwa u Ilji Riepina, czołowego realisty i przedstawiciela ru-chu pieriedwiżników w malarstwie rosyjskim. Od 1896 studiował w pracowni Antona Ažbégo w Mo-nachium. Poznał tam Wassilija Kandinsky’ego, jak on przybysza z Rosji. Przyjaźń ta wywarła decy-dujący wpływ na życie i twórczość Jawlensky’ego, zwłaszcza wczesną, do ok. 1910. W 1909 wraz z Kandinskym, Alfredem Kubinem, teozofką Marianną Werefkin i in. był współzałożycielem ugrupo-wania „Neue Künstlervereinigung” w Monachium. Wystawiał w gronie międzynarodowej awangardy, skupionej wokół grupy, aż do rozłamu w 1911. Twórczość Jawlensky’ego skłaniała się ku fowizmo-wi, z którym miał kontakt dzięki częstym pobytom we Francji. Wystawiał też w galerii ekspresjonis-tów „Der Sturm” w Berlinie (1914). W przeciwieństwie do Kandinsky’ego nigdy nie przekroczył pro-gu abstrakcji. Lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii. Z tego okresu pochodzą studia pej