IInformacje o dziele:
Obraz „wypłynął“ w czerwcu 2000 na aukcji Domu Aukcyjnego Agra-Art; nieznany wcześniej - przed laty nabyty zapewne bezpośrednio od artysty - nie był nigdy reprodukowany ani opisywany. Jego „odkrycie“ było prawdziwym wydarzeniem; nie dziwi więc, że organizatorzy wystawy Malczewskiego pt. „Powrót“, trwającej już wówczas (od czerwca 2000) w warszawskim Muzeum Narodowym zabiegali - z sukcesem - o zgodę nowego właściciela by pokazać obraz na wystawie, a także zamieścić jego reprodukcję w części nakładu katalogu. Później Autoportret z Erynią można go było oglądać w stałej galerii malarstwa polskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie (do kwietnia 2008; jako prywatny depozyt nr 3426).
Wysnute z dawnych mitów greckich, fantastyczne postaci Chimery, Harpii czy Meduzy były częstymi bohaterkami obrazów Malczewskiego, dopowiadając zawarte w nich symboliczne treści. W naszym obrazie zamyślonemu artyście towarzyszy piękna, ale budząca niepokój zjawa kobiety o wężowych włosach. To Erynia, bogini zemsty, uosobienie lęków i męki wyrzutów sumienia. Nie było przed nią ucieczki, zawsze obecna, narzucała się myślom i woli człowieka. Taką interpretację tej postaci wydaje się potwierdzać, namalowany w tym samym 1910 roku, obraz Erynie, na którym trzy podobnie ujęte postaci kobiet w zapaskach, z wężami we włosach, towarzyszą artyście i jego siostrze Helenie.
Autoportret...
Jacek Malczewski:
Jacek Malczewski (Radom 1854 - Kraków 1929) - wybitny przedstawiciel malarstwa polskiego modernizmu, studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1872-1875 uczył się pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, do którego pracowni uczęszczał ponownie w latach 1877-1879. Następnie kształcił się w Paryskiej École des Beaux Arts u E. Lehmanna (1876-1877).
W 1880 podróżował do Włoch. W 1884-1885 wziął udział – jako rysownik – w naukowej ekspedycji Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii w Małej Azji. Wówczas był także w Grecji i we Włoszech. W latach 1885-1886 przebywał przez kilka miesięcy w Monachium. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium i do Włoch. W 1896-1900 uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1911-1922 był profesorem i dwukrotnie rektorem krakowskiej Akademii. Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu, w 1916 wrócił do Krakowa. W ostatnich latach życia przebywał głównie w Lusławicach i Charzewicach k. Zakliczyna. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1897) oraz członkiem grupy „Zero” (1908).
We wczesnym okresie twórczości malował portrety, sceny rodzajowe i – przede wszystkim – obrazy o tematach związanych z martyrologią Polaków po powstaniu styczniowym (Śmierć Ellenai, Niedziela w kopalni, Na etapie, Wigilia na Syberii). Później, od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku tworzył obrazy o treściach symbolicznych z przenikającymi się wątkami patriotycznymi, biblijnymi, baśniowymi, literackimi i alegoryczno-fantastycznymi.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2008-06-15 | 3 | 200 000 zł | 540 000 zł | N/A PLN USD |