Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
Kompozycja przedstawia nagą parę w trakcie pieszczot miłosnych, przy czym stopień zdeformowania postaci i ich splątanie uniemożliwiają dokładne rozgraniczenie postaci. Kobieta wychyla się zza mężczyzny, który ogromną łapą głaszcze jej jasne włosy. Spod pochylonej głowy mężczyzny wyłania się naga pierś o wydatnej brodawce sutkowej, zaś lewa ręka sięga poprzez plecy do czegoś, co może być członkiem jego, bądź trzeciej postaci niewidocznej na rysunku.
Kompozycja jest z pewnością dziełem Stanisława Ignacego Witkiewicza. Sygnatura nie budzi wątpliwości, prawidłowe są wymiary i proporcje pracy, technika wykonania i podłoże. Typowy dla tego artysty jest sposób rysowania oraz ekspresja widoczna na zwłaszcza na twarzy postaci męskiej oraz jej ręce. Charakterystyczna jest również niejednoznaczność formy całej kompozycji oraz kontrast miedzy wyrazistą, karykaturalnie potraktowaną głową mężczyzny o wyraźnych akcentach zwierzęcych („kozia” bródka i małpia, płaska twarz z krzaczastymi brwiami) z nijaką, schematycznie narysowaną głową kobiety o jasnych włosach, szerokich czerwonych ustach i dużym, sennym niebieskim oku.
Kompozycja podejmuje częsty w twórczości Witkacego – zarówno literackiej jak malarskiej i rysunkowej – motyw walki płci. Demonizm kobiet wyzwalający w najprzyzwoitszym mężczyźnie dziką bestię występuje w utworach Witkacego nagminnie. Co więcej, wydaje się, że para wyobrażana...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2002-06-16 | 10 | 25 000 zł | 31 000 zł | N/A PLN USD |
